Γράφει ο Θανάσης Πέτσιος
Μια μπάλα, ένας μικρός χώρος και το παιχνίδι αρχίζει……
Η «στρογγυλή θεά» όπως πολλοί την αποκάλεσαν, λειτουργεί ως μαγνήτης, προσελκύει και συναρπάζει μικρούς και μεγάλους. Παίκτες, φίλαθλοι και διαιτητές κινούνται γύρω της και «ταξιδεύουν» μαζί της.
Παίζεται από ένα ή και περισσότερα άτομα, δραστηριοποιεί τους συμμετέχοντες, προκαλεί χαρά και αναζωογονεί την πνευματική τους διαύγεια βελτιώνοντας την υγεία και την ψυχολογία.
Είναι δερμάτινη, πλαστική ή από άλλο υλικό κατασκευασμένη, δεν έχει σημασία, και προσφέρει άπειρα συναισθήματα σε ομαδικό αλλά και σε ατομικό παιχνίδι.
Ποδόσφαιρο, Καλαθοσφαίριση, Πετοσφαίριση, Χειροσφαίριση, Υδατοσφαίριση, Αντισφαίριση, Επιτραπέζια Αντισφαίριση, Γκολφ, Μπόουλινγκ, Παραδοσιακά Παιχνίδια, Παιχνίδια στην Αμμουδιά και στη Θάλασσα είναι μερικά που μπορούν να παιχτούν με μία μπάλα ή κάποιο μπαλάκι. Κάνουν τους ασκούμενους να ξεδιπλώσουν όλες τους τις ικανότητες, όλες τους τις τεχνικές και αγωνιστικές αρετές και αυτούς που τα παρακολουθούν να δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον.
Σύμφωνα με την Ιστορία της Φυσικής Αγωγής, το 1823 ο William Webb Ellis, ένας νεαρός ποδοσφαιριστής, έπιασε τη μπάλα με τα χέρια του κι έτρεξε μέχρι το αντίπαλο τέρμα για να πετύχει γκολ. Κάπως έτσι επινοήθηκε το Ράγκμπι και η Χειροσφαίριση.
Το 1891 ο καθηγητής J. Naismith, για να κεντρίσει το ενδιαφέρον των φοιτητών του, επινόησε την Καλαθοσφαίριση από ένα παιχνίδι που έπαιζε ο ίδιος ως παιδί. Το παιχνίδι αυτό ήταν «Η πάπια στο βράχο» όπου κάποιος έπρεπε να ρίξει την πέτρα με καμπύλη τροχιά. Οι κολώνες που υπήρχαν στην αίθουσα γυμναστικής βοήθησαν στην καθιέρωση του σκριν (τεχνική του αθλήματος).
Δεν θα ξεχάσω όλα αυτά τα χρόνια που εργάζομαι ως εκπαιδευτικός την επιθυμία και την λαχτάρα που δείχνουν οι μαθητές για να πάρουν μία μπάλα στην ώρα της γυμναστικής.
Στις κενές ώρες αλλά και στις μέρες εκδρομής πλημμυρίζει η αυλή με μαθητές οι οποίοι χωρισμένοι σε ομάδες επιζητούν τη διασκέδαση μέσα από το παιχνίδι.
Έχω δει κώνους, πιατάκια, μπουφάν, μπουκάλια αλλά και πέτρες να τοποθετούνται ως δοκάρια για τη δημιουργία εστιών, για τη δημιουργία του γηπέδου. Έτσι αρχίζει ένα αυτοσχέδιο παιχνίδι τόσο μοναδικό, τόσο ζωντανό που ενώνει την παρέα. Ένα παιχνίδι που εξελίσσεται με αγωνιστικότητα δίχως να επηρεάζονται οι παίκτες του από τις καιρικές συνθήκες. Ένα παιχνίδι με πολλές συγκινήσεις που παίρνει τη θέση του σύγχρονου τρόπου ζωής που έχει καταδικάσει τους μαθητές σε ακινησία.
Μέσα από το «εγώ» και το «εμείς» προσπαθούν να πετύχουν το στόχο τους. Οι εμπνεύσεις της στιγμής και οι ατομικές ενέργειες αναδεικνύονται μέσα από την ομαδική δουλειά και την οργάνωση. Είναι απίστευτο να παρατηρεί κάποιος τη γρήγορη εναλλαγή συναισθημάτων αλλά συγχρόνως και την άμεση προσαρμοστικότητα των ασκούμενων. Με διάφορες κινήσεις του σώματος αλλά και με φραστικές επινοήσεις δημιουργείται κάτι πολύ μεγάλο, κάτι μοναδικό και φανταστικό! Συναισθήματα χαράς και ευεξίας δημιουργούνται μέσα στο παιχνίδι και στο επίκεντρο όλων είναι η μπάλα.
Εκτός από τη συνεργασία υπάρχουν και οι διαφωνίες που κάνουν τον ασκούμενο να τσακωθεί, να κλάψει και να υποταχθεί. Ήταν, δεν ήταν, φάουλ, πλεονέκτημα, πέναλτι, χέρι, πλάγιο, οφσάιντ, άουτ, κόρνερ, βήματα, πιαστό, μέσα ή έξω, είναι μερικές λέξεις που ακούγονται συχνά και το παιχνίδι συνεχίζεται με βιωματικό τρόπο. Όλα αυτά εξελίσσονται στο χόρτο, στο τσιμέντο, στο χώμα, στην αυλή, στο γήπεδο, στο γυμναστήριο, στο δωμάτιο, σε κάθε ανοιχτό αλλά και κλειστό χώρο και δημιουργεί πλήθος συναισθημάτων.
Είναι απλά η μαγεία της μπάλας!
Θανάσης Πέτσιος
Εκπαιδευτικός Φ.Α.
Προπονητής Ποδοσφαίρου
