Αρθρο του Γιώργου Χριστόπουλου , Προέδρου της ΟΙΕΛΕ – (Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας)
Με μεγάλη έκπληξη βλέπω το τελευταίο διάστημα προοδευτικούς ανθρώπους, ακόμη και έμπειρους συνδικαλιστές, να πέφτουν στην προπαγανδιστική λούμπα της κυβέρνησης και να συζητούν στα σοβαρά για την παρωδία αξιολόγησης που νομοθέτησε η κυρία Κεραμέως και την οποία χαρακτήρισε ως αποτυχημένη ακόμη και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός.
Θα επαναλάβω αυτό που έγραψα και πριν μερικές ημέρες. Η κυβέρνηση δεν έχει καμιά απολύτως βούληση να εφαρμόσει “αξιολόγηση” στην εκπαίδευση. Άλλωστε, στην πιστοποίηση της ποιότητας του εκπαιδευτικού συστήματος που εφαρμόζεται σε σοβαρές χώρες, ελέγχονται με αξιόπιστες μεθόδους όλες οι δομές και οι πτυχές της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Από την κεντρική διοίκηση του Υπουργείου Παιδείας, τα αναλυτικά προγράμματα, τα διευθυντικά στελέχη και τους εκπαιδευτικούς, μέχρι τις πολιτικές πυροπροστασίας και τις υλικοτεχνικές υποδομές. Αυτό δεν συμβαίνει εδώ, όπου άνθρωποι επιλεγμένοι κυρίως με πολιτικά κριτήρια “αξιολογούν” χωρίς σοβαρό σχεδιασμό, χωρίς στοχοθεσία, χωρίς μοντέλο, χωρίς (πολλοί από αυτούς να διαθέτουν) τυπικά προσόντα για την αποτίμηση της ποιότητας του συστήματος.
Η κυβέρνηση της ΝΔ χρησιμοποίησε το 2023 την “μούφα” αξιολόγηση για δύο λόγους – που κανένας από τους δύο δεν σχετίζεται με τη βελτίωση της ποιότητας των παρεχόμενων εκπαιδευτικών υπηρεσιών. Ο πρώτος είναι για να πουλήσει ένα προεκλογικό παραμύθι ότι δήθεν θα κάνει αυτό που δεν έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις για 40 χρόνια. Ο δεύτερος, για να μπορεί να σείει ένα ιδεολογικό όπλο εκφοβισμού στην εκπαιδευτική κοινότητα, την οποία δεν θέλει ισότιμο συνομιλητή, αλλά βουβό – και κακοπληρωμένο – εκτελεστή της πολιτικής της βούλησης. Ποια είναι αυτή; Η βαθμιαία εμπορευματοποίηση του δημόσιου σχολείου.
Υπάρχουν πολλές αποδείξεις γι΄αυτό. Για μένα, όμως, μία είναι η πιο χαρακτηριστική και αναδεικνύει την τεράστια υποκρισία των κυβερνώντων. Παρά το γεγονός ότι ο νόμος Κεραμέως για την ιδιωτική εκπαίδευση αναφέρει ρητά ότι οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί αξιολογούνται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο και τις ίδιες διαδικασίες που αξιολογούνται και οι δημόσιοι συνάδελφοί τους, στους 20.000 περίπου συναδέλφους που “αξιολογήθηκαν”, δεν περιλαμβανεται ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ιδιωτικός εκπαιδευτικός. Γιατί;
Ευκολάκι. Διότι εδώ η “αξιολόγηση” δεν βολεύει την κυβέρνηση και τους πολιτικούς της φίλους. Διότι πώς θα μπορούσε μετά ο σχολάρχης να απολύσει αναιτιολόγητα έναν θετικά αξιολογημένο εκπαιδευτικό; Κι έτσι οι εκπρόσωποι των σχολαρχών, αυθεντικοί εκφραστές της γαλάζιας …αριστείας, έβαλαν stop σε οποιοδήποτε σχέδιο αξιολόγησης, ακόμη κι αυτό το άθλιο της κ. Κεραμέως, αν και οι ίδιοι ως βασικό επιχείρημα για να επιβληθούν οι “ελεύθερες” απολύσεις προέτασσαν την …αξιολόγηση!
Ψιλά γράμματα, θα μου πείτε… Η κυβέρνηση έχει πετάξει με επιτυχία στην κοινωνία, αλλά και στην εκπαιδευτική κοινότητα, το τυράκι της “αξιολόγησης” για να αποσπάσει την προσοχή όλων από αυτό που έρχεται. Την ολοκληρωτική μετατροπή του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος σε έναν ιδιωτικό μηχανισμό αναπαραγωγής των κοινωνικών ανισοτήτων με στόχο τον αποκλεισμό των παιδιών των μη προνομιούχων τάξεων από την πανεπιστημιακή εκπαίδευση και τις καλοπληρωμένες θέσεις της αγοράς εργασίας. Η είσοδος ιδιωτικών συμφερόντων στη δημόσια εκπαίδευση και η δημιουργία, υπό την εποπτεία των funds, κάθετων μονάδων από την προσχολική εκπαίδευση μέχρι τον πανεπιστήμιο που θα πουλάνε τίτλους σπουδών σε μαϊμού αριστούχους της άρχουσας τάξης είναι ο στόχος της κυβερνητικής εκπαιδευτικής πολιτικής. Ένας στόχος που θα προκαλέσει μια εθνική τραγωδία, εκπαιδευτική, οικονομική, αναπτυξιακή χωρίς ιστορικό προηγούμενο.
